"Ludzie mówią, że życie to jest to, ale ja wolę sobie poczytać."

Są takie książki, które można czytać wyłącznie w określonych porach roku. Są takie, które czytać trzeba w określonych momentach życia. Są książki zimowe, które idealnie współgrają z gorącą czekoladą i frotowymi skarpetkami. Są książki jesienne, które powinny znaleźć się w damskiej torebce tuż obok parasola przeciwdeszczowego.
Są książki wiosenne, które brudzić można świeżo skoszoną trawą. Są książki letnie - pachnące truskawkami, długimi pocałunkami i nieśpiesznymi porankami. Są książki na smutki i na niesmutki, na radości i nieradości, na samotności i nie.

I są książki Jojo Moyes, które stanowią nieliczny wyjątek od reguły. Książki, które można czytać zawsze; niezależnie od nastroju, pogody za oknem i obecnej sytuacji na świecie. Gdybym miała Wam jednak polecić okres w roku, w którym szczególnie warto sięgnąć po Srebrną Zatokę to byłby to zdecydowanie wakacje. Dlaczego?
Z chęcią Wam o tym opowiem!

Jojo Moyes zabiera nas ze sobą w podróż do Australii, a konkretniej do Srebrnej Zatoki - krainy delfinów, nieskomplikowanego życia wśród przyrody i wielorybów, pojawiających się w niej raz do roku. Liza, główna bohaterka powieści to kobieta skryta, małomówna i ceniącą sobie swoją prywatność. Wraz z pomocą ciotki, właścicielki małego miejscowego hoteliku, wychowuję kilkuletnią córeczkę. Mike zjawiający się w zatoce znienacka zdaje się być jej kompletnym przeciwieństwem - mieszkaniec Londynu, pracownik wielkiej korporacji i... pomysłodawca wybudowania ekskluzywnego kurortu dla bogaczy w samym centrum Srebrnej Zatoki.
Wraz z przybyciem Mike'a do miasteczka zachwiany zostanie nie tylko jego eko-system, ale i życie mieszkańców. Liza będzie musiała stawić czołom duchom
z przeszłości, wspomnieniom utraconej córki, ale i stoczyć bolesną walkę
ze zmieniającym się światem. Walkę o siebie samą, jak i o inne stworzenia, które bez pomocy człowieka nie mają szans się obronić. 

Jestem ogromną fanką wszystkich powieści, których akcja dzieje się w malutkich miasteczkach. A kiedy chodzi dodatkowo o Australię, delfiny, wieloryby i niezbadaną, dziką przyrodę, moje czytelnicze kubki smakowe wariują. Uważam, że dobre umiejscowienie fabuły to klucz do sukcesu i jeden z najważniejszych elementów nadających książce niezwykłego klimatu. Srebrna Zatoka to powieść z pozoru lekka, nieco sztampowa i niezwykle wakacyjna. O ile z tym ostatnim w pełni się zgodzę,
o tyle z dwoma pozostałymi niezupełnie. Książka podzielona jest na rozdziały, a każdy z nich pisany jest z perspektywy innego bohatera. Poznajemy miejscowych i historię każdego z nich. To co rzuca się w oczy, to ich bezgraniczne oddanie zwierzętom zamieszkującym wody zatoki. Ich miłość do delfinów i wielorybów definiuje to, jakimi są ludźmi - dobrymi, ciepłymi, kochającymi. To nie są kolejni płytcy bohaterowie. To ludzie z krwi i kości - popełniają błędy, są ukształtowani przez trudy życia, a Moyes za sprawą swojego niezwykłego talentu i lekkiego pióra, tchnęła w nich życie. Mike - główny męski bohater, rozkwita coraz bardziej z każdą kolejną kartką. Zmienia się, przewartościowuje swoje priorytety i odnajduje w Zatoce azyl oraz miłość. Moyes pod płaszczem powieści obyczajowej porusza bardzo ważny
i trudny temat zmian, które zachodzą w środowisku. Postęp technologiczny
i nieustanna pogoń za pieniędzmi nie wpływają korzystnie na przyrodę i otaczający nas świat. Nie zawsze to co dobre jest słuszne. Czasami są w życiu rzeczy ważniejsze od pieniędzy, a dookoła nas żyją stworzenia, które tylko my możemy obronić.
Mike zdał sobie z tego sprawę odrobinę za późno, a jego pochopna, błędna decyzja wywołała lawinę kłopotów i nieszczęść w Srebrnej Zatoce. Bardzo ważnym elementem książki jest historia Lizy, jej tajemnica, która zostaje przed nami stopniowo ujawniana i łamie serca nawet największych skał...

Srebrna Zatoka to przede wszystkim powieść o rozliczeniu się z własnym sumieniem, o przebaczeniu samemu sobie i o tym, jak ważne jest odnalezienie swojego miejsca na ziemi. To powieść o tym, że w życiu są wartości, dla których warto poświęcić wszystko inne. To powieść o sile. To powieść, którą warto zabrać ze sobą na urlop, ale móc relaksować się przy niej na wybrzeżach Australii, ale też oddać refleksji nad tym, co nas otacza...